Vakit çoktan güzünü býrakmýþ koynuma
Ellerimde kum taneleri…
…
Giderken hüznünü döktü gitti
Sahip çýktýkça tüm emanetlere
Bilmiyor ki gönül kumbarasýnda; Umut birikti…
(Bir hayalotu ekilmiþ baðrýmýn humuslu topraðýna
Ah ben…
Yanmayý býraktýðým gün sana
El vereceðim tüm karanlýklara)
Direnci düþük tabelalarý takip ettim gün be gün
Kim çýkmazlara dalar ki benden baþka
Bilmiyorlar;
Sana açýlmayan her sokak,
Büyütüyor hasretini içimde
Ah þu yokluðun;
Amansýz bir kör kaldýrýmda
Þiir olup doðuyor ellerime
…
Ve yazýlan her þiir;
Yeni çýkmaz sokaklara gebe…