BİR KÖY VAR
BÝR KÖY VAR
Bir köy var beynimde yer eden
Bir köy var kalbimi feth eden
Bir köy var
Benden çok uzaklarda.
Bir köy var
Daðlarý ardýç, çamla dolu
Baðlarý burcu burcu
Elma kokan, üzüm kokan
Lale, nergis ve çiðdemlerinin
Kendiliðinden yetiþen
Bir köy var
Benden çok uzaklarda.
Kekliði , tavþanýna karýþan
Sabahlarý horozlarý ötüþen
Akþam üstü keçileri meleþen
Bir köy var
Benden çok uzaklarda.
Ak saçlarýyla yolumu gözleyen
Gözü kataraklý bir kadýn
Deðneðine dayanarak
Ufka bakan
Felçli bir adam yaþar
Benden çok uzak olan
O köyde.
Bir köy var
Ýnsanlarý þirin mi þirin
Haþýr, neþir
Üstündeki yamaçlarý yemyeþil
Bir köy var
Benden çok uzaklarda.
Sevgi var, saygý var insanlarýnda
Nane, kekik kokar daðlarýnda
Herkes tür tür tüter burunlarýmda
Bir köy var
Benden çok uzaklarda.
Kanatlanýp uçacaðým
Özlemle onlara koþacaðým
Herkesle kucaklaþacaðým
Bir köy var çok uzaklarda .
Bu köy benim köyüm
Esen Tepem, (Lemos’um)
Ak saçlarýyla yol gözleyen
Gözü kataraklý kadýn anam
Deðneðine dayanýp ufka bakan
Felçli adam babamdýr.
El öpüp, dizlerinde yatmak isterdim
Fakat,
Benden çok uzaklarda
Benim köyüm.
Buram buram tütüyorlar burnumda
Hayalleri hiç gitmiyor gözümden
Ayrý düþtüm uzun yýllar köyümden
Hem anama, hem babama
Gardaþ ve de eþe dosta
Selam olsun benden bolca
Bir köy var
Benden çok uzaklarda.
Hüseyin yýldýz(Lemoslu hüseyin)
Kuþadasý, 14 Ekim 1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.