ey ölü gibi yatan diriler ey dirilmeyecekmiþ gibi susan ölüler ve körolasý aç nefis durmadan onun peþinden koþan ses ey susmayacak gibi göðüs kafesimizi parçalayan nefes yaz, bahar ve hüzne teslim olan rüzgar ellerindeki uðultu kayboluncaya kadar es kýpýrtýsýzlara canlýlýk gelsin, yürüsün kuru dal ne ürpertisi kendinden büyük ölüm ne de övgüyle büyüttüðümüz hayat nefesle nefis arasýnda bizi yazan hat durupta kendini dinleyince tabiat bu dünya düþten bir gölge ve çok dar üç mevsimin kininden aðaran saçlarýný çözünce kar gidenin arkasýndan sessizce aðlamayý öðrenir efkar
ALÝ RIFAT ARKU 28/11/2012 ÝSTANBUL bekleyenle bekleten arasýndaki uçurumdur hasret payýna bu düþenlerin tereddütsüz bildiði
Sosyal Medyada Paylaşın:
bedrettin58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.