Hazan
Gönlüme koydum malum; hissetmedim piþmanlýk,
Ayrýlýk hazan imiþ, yaþayýnca öðrendim.
Aðýr sözler söyledin hiç etmedim düþmanlýk
Ayrýlýk hazan imiþ, yaþayýnca öðrendim.
Hüküm kesildi kesin, karar verildi artýk;
Yafta boynumda hazýr ortasýnda da yýrtýk
Gönül yollarda yorgun, her hatýra bir kertik,
Ayrýlýk hazan imiþ, yaþayýnca öðrendim.
Sahralara akýttým, gözümdeki yaþlarý.
Çok zamansýz kurmuþum, ruhumdaki düþleri.
Bahar diye bekledim, baþýmdaki kýþlarý,
Ayrýlýk hazan imiþ, yaþayýnca öðrendim
Çaðlayanlar gibiydim, içimdeki ýrmakla.
Ne kazandýn bilmedim, beni böyle kýrmakla?
Düdenlere döndürdün yüreðimden vurmakla,
Ayrýlýk hazan imiþ, yaþayýnca öðrendim.
Adnan Sivri / 29.10.2011 / 02.24