’Küçük Kýyamet’
Diyorum,neden büyüksün gözümde
hep ’doðal,sade ve natureL’
Aslýnýn kokusu vardý ’özünde’
’inþaAllah’son noktaydý sözünde
buseli gülüþü ve pir nur ’yüzünde’
...körlüðe sebebti o ýþýk’gözünde’
Yaðmurluydu hava ve
bizim havamýzda bozuktu
önce sustuk,ruhumuzda kopan
fýrtýnalara nisbet edercesine
içimizde bir titanic batýyordu sanki
ve sanki...
yaðan yaðmurlar hýrcýn dalgalardý
direniyorduk,
fýrtýnalarla boðuþarak
nefsimizle yarýþarak
ruhumuzla savaþarak
ayrýlýk meleðiyle seviþerek
son nefes alýþ veriþlerinde
peki’eyvallah’ diyerek
olmadý diyerek baþladý sözüne
’olmadý ve halen olmuyordu’
’engeller’
engelli kýlmýþtý hayatlarýmýzý
ayýrmýþtý azrail yollarýmýzý
bu kez sevemedik ’katilimizi’
alamadýk yakasýndan ’ellerimizi’
yaðmurlu bir ölüm akþamýnda
damlalar b/aþkaymýþ
keþke..keþke..
ruhumuzdan da y/aksaymýþ
meðer;
kader bu sevdaya s/armýþ
O’nada ’eyvallah gönülden’
yaðmurun artýk bir anlamý var
bu yürek
ilk defa topraðýn kokusunu
çiceðin bükük kýrýlgan boynunda duydu
ve..ve ’o gün’
kainat ’yokluða ayrýlýða’ doydu
kimler bilebilirdi ki,
anlaya bilirdi ki,
deseydim eðer ’küçük kýyametim’ koptu
5.12.12 ’Vicdan avcý’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.