Hayalden öze akan, bakýþýn özün senin. Anladým ki canýmsýn, fedadýr sana bu can. Parmaðýmdaki niþan, vuslata sözün senin. Kesseydim o parmaðý, akmazdý bir damla kan.
Her gidiþin seraptý, hepsini hayra yordum. Hicranýn sebebini, kuzuya kurda sordum. Ayrýlýk ateþini, sevdan ile yoðurdum. Yak’saydým þu kalbimi, akmazdý bir damla kan.
Mahþer bile duydu yar, cümlesini saymasam. Cehennem olsun ömrüm, ahýný duymadýysam. Yollarýný gözleyip, günleri saymadýysam. Can verseydim o yolda, akmazdý bir damla kan.
Nice kýþlar geçirdim, yüreðim kaldý ayaz. Neye siyah dediysem, siyahlar oldu beyaz. Her mevsimi gördümde, görmediðim bir tek yaz. Hançer olsa bana yaz, akmazdý bir damla kan.
Hakkýn bana sunduðu, en büyük niþanýmdýn. Aþkýndan tat aldýðým, sevdiðim kadýnýmdýn. Canýna can kattýðým, canýmdýn, cananýmdýn. Lal olup da sussaydým, akmazdý bir damla kan.
Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.