Türküler sinmiþ dallarýna
Yaprak diye hüzün açmýþsýn
Ses olup topraða karýþmýþ
Tohum olmuþ,umut saçmýþsýn
Beni kendine tutsak zannetmiþ
Kendini bana yar sanmýþsýn
Ama sen gönül baðýma deðil yar
Daðlarýma kar bile olamazsýn
Hatýrlýyorum Evvel zaman önceydi
Mevsimlerden bahardý
Yaðmur gibi yaðýyordu seslerimiz
Aþk Gözlerimizde Irmak gibi akýyor
Yolunu buluyor sanýyorduk
Ama yolunu bulan yalanlarýndý
Zaman geçtikçe görüyor
Ve bir daha anlýyordum ki
Býrak gönlüme bahar olmayý
Yüreðimde sert geçecek kýþ bile olamazdýn
Þimdilerde
Derinlerden bir þarký sesi geliyor kulaklarýma
Ölüm yolun gözler oldum
Nerdesin diye baþlayan
Devamýnda yalvarýrým bul diye haykýran
Ve ben böyle bir türküyü duyarken
Sen karþýma geçmiþ bizim þarkýmýz diyorsun ya
Sen dinlediðim þarkýlarý býrak
Gönlüme iþleyecek söz bile olamazsýn
ÞÝÝRÝME SESÝYLE HAYAT VEREN GÜZEL KARDEÞÝM REMZÝ KURNAZ’A ÇOK TEÞEKKÜR EDERÝM SEVGÝLERÝMLE....
YAZAN MEHMET AKÜZÜM