KAPILAR

Pembe bir kapýdan
Giriyoruz;
Ýnsan güllerinin açtýðý bahçeye.
Gönül bedeninde can
Buluyoruz;
Yüzümüzde pembe bir örtü,
Dudaklarýmýzda kan,
Doðuyoruz...

Mavi bir kapýdan geçiyoruz sonra
Yürüyoruz...
Yüzümüzdeki örtü de deðiþiyor;
Maviye dikili kalýyor
Gözlerimiz.
Ýçimizdeki hamý,eritmek için biz,
Gökyüzünden,kemal denizine
Damlýyoruz.

Sonra þeytan atýna atlýyoruz;
Kemend atýyoruz gökyüzüne.
Yine kendi kendimizi ,onunla baðlýyoruz;
Ýçimizdeki ateþle
Þu yeryüzüne.
Söndürmek için ateþimizi,
Kaldýrýp ,kýpkýrmýzý bir ateþe atýyoruz;
Tekrar, bedenimizi.

Yüzümüzün örtüsü ,sararýyor;
Ürperiyoruz o ateþte.
Kavrulmada bedenimiz,
Ýçin için...
Tenimizde bir acýlýk,
Yürüyoruz...
Gerçek güneþi arýyoruz
Isýnmak için...

Yürüyoruz...
Yeþil bir bahçe çýkýyor önümüze;
Kapýyý göremiyoruz.
Musanýn elini arýyoruz omuzumuzda;
Kapýyý buluyoruz.
Hz.Muhammede yakarýyoruz;
Ve tokmaðý bulup,
Çeviriyoruz...

Örtüsü ,yeþermeden deðiþiyor yüzümüzün,
Yürüyoruz...
Bilmiyoruz...ne zaman gelip geçtik;
Bu bahçelerden...
Bin renkli çiçekler var etrafýmýzda;
Görüyoruz...
Erguvan bir yol üstündeyiz amma,
Durmuyoruz...

Yürüyoruz...
Koparmak istiyoruz,bu çiçeklerden;
Tutamýyoruz...
Herkes kendi çiçeðini arýyor;
Bulamýyor...
Rastgele koparýyoruz;
Ayaklarýmýz durmuyor
Yürüyoruz...

Erguvan yolda bitiyor, nihayet...
Ayaklarýmýz hala yürüyor;
Elimizde soluvermiþ çiçekler,
Tepemizde erguvan bir güneþle,
Gülüyor,gülüyoruz...
Eriþilmiyenin içinde,
Kendimize ulaþmak için;
Yürüyoruz...

Ne zaman gelip geçtik,bu kapýlardan...
Nereye ulaþacaðýz?
Bilmiyoruz...
Kararýyor önümüz birdenbire;
Ne olduk...ne olacaðýz?
Önümüzü de görmüyoruz.
Ayaklarýmýz,durmuyor artýk;
Yürüyor,yürüyoruz...

Simsiyah bir kapý açýlýveriyor
Önümüzde.
Ayaklarýmýz çekiyor bizi içeri;
Vakit nöbetçi eri,
Atýyor dýþarý bedeni.
Vücutta kaybolup,ruhta kavuþmak için mi
Neden bilmiyoruz?
Girip girip gözden kayboluyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın: