Kaderimsin sen benim sonsuzluða yürürken El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn. Varlýðýnýn içten dýþa hayatýmý bürürken El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Hafifçe gülümsesen yüzüme eriþiyor Hasret dolu kaçamak bakýþlar barýþýyor Bedeninin gölgesi gönlüme karýþýyor El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Uzun siyah saçlarýn ipekten nehir gibi Korkuyu unutturan sevgin panzehir gibi Dürüstlüðün lisaný yüreðin þehir gibi El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Yüreðinde mülteci günlerim hiç bitmesin Yarýndan korkmuyorum kimse merak etmesin Ýnandýrdým kendimi bir bu dünya yetmesin El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Bende yerin çok baþka, yücenin en yücesi Gecemin gündüzüsün, gündüzümün ecesi Gönlümün iþgalcisi, aklýmýn bilmecesi El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Ýyi ki, hayatýmda varsýn yârsin, yarensin, Evdeþim, arkadaþým canýma can verensin Ey benim diðer yarým, saygýya lâyýk sensin El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Özcan Ýþler Sosyal Medyada Paylaşın:
Özcan İşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.