Düştüm bir kere
Yüreðimin dili olsa bedenim arþa çýkardý
Sevenin baðýnda ki gül sadece sevgiyi açar
Sevilen sevildiðini anlasa gönül akardý
Mutluluk bulunmaz nimet aþký uðruna kim saçar
Yokluðun iþkencesiyle beni benden alýp gitti
Sevdamý dile getirdim anlamadý ömrüm bitti
Hüzün daðlarýna çýktým dumaný baþýma yetti
Acep nedendir sevdiðim sevdalým tersine kaçar
Çoðalttýðým duygularý yarin önüne sermiþim
Gönlümün senetlerine imzasý seni bilmiþim
Aþkýn bulutlarý gibi þimþek çakýp gürlemiþim
Aþka dair tüm cümleler gezer aðýzda dil naçar
Gecelerimde mehtapsýz gündüzümde dermansýzým
Esmez nefesinle yelin kör odada havasýzým
Ýsyaným alýr beni benden gönül davamda arsýzým
Ruh tufanda gezinirken sevdamýz yüksekte uçar
Seni seven yüreðimi sanma ki dolandýrýcý
Fizani öyle sevdi ki lokmasý zehirden acý
Baki deðil fani dünya ruhum bedene kiracý
Þu yalancý dünyasýnda alýp hasretleri göçer
Ýsmail KOCA (Fizani)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.