Olağanüstü Bir Gün..

Olaðanüstü Bir Gün..

….Olaðan bir gün, ve de sýradan bir gündü yaþanan.
. Belki gök gürültüsü yoktu ama þimþeklerin ardý ardýna çakmasý, kopacak olan fýrtýnanýn habercisiydi sanki. Hiç yaþanmamýþ gibi yaþanýyordu her þey. Gün sanki öteki günlerden kopuk, bambaþka bir duyguydu yaþananlar.
Her günün sabahýnýn yeniden akþam oluþu
Her akþamýn yeniden sabah olacaðýndan farklý, tam tersi bir durumdu.
Anlatýlamayan þeyler vardý. Anlatýlamayacak kadar, yasak olan þeyler. Oysaki birçok kiþinin yaþadýklarýydý yaþananlar. Ortada bir senaryo vardý ama oyuncularý ise yasaklýydý. Kocaman bir hayatýn içinde, küçücük bir dünya, asla bir parmaðýn bile sýðmayacaðý kadar küçük bir dünya.
…Korkular yüreðinde, yüreði ise elinde ha düþtü düþecek endiþesiyle, düz yolda sarmaþýklara dolanmýþ gibi yürüyordu. Kalbiyle beyni arasýndaki o kavgayý dinlemek istemiyordu. Bedenine vurduðu zincir yeterince canýný yakýyordu zaten. Gözlerini kapamýþ, kulaklarýný týkamýþtý her þeye. Böylece hem kör, hem de saðýr bir þekilde ilerliyordu,
...Korkularýný habire savuþturup, yara, yara her birini bir tarafa iterek yürümeye çalýþýyordu. Her ne olursa olsun, her kim ne derse desin, bugün olaðandýþý bir gündür, sadece bunu biliyordu. Yaklaþmakta olan tehlikeyi görmezden gelip, yok saysa da gene de o tehlikenin boyutunun ne denli yýkýcý, sarsýcý olacaðýnýn farkýndaydý, biliyordu baþýna gelecekleri.
Olan bitene aldýrmaz gibi görünse de, içini kemiren o þeyi durdurabiliyordu, her þeye raðmen. Acýyý hissetmemek için kafasýndan durmadan baþka þeyler geçiriyordu.
…Olaðandýþý bir gün, hem de çok olaðandýþý, habire kendi kendine tekrarlar yapýyordu. Kendine engel koyamýyor, yapmak istemese de gene de yapýyordu, korkulara baka baka.
Bu bir meydan okumaydý sanki.
Kimeydi bu meydan okuma, onu bile bilmiyordu.
Kendine mi?
Yaþayamadýklarýna mý?
Yoksa bu lanet olasý dünyaya mý?
Sorumlu olduðu kiþiler var mýydý?
Hesap vereceði kiþiler gibi...
Buna mecbur muydu ki?
Gündüz Yavuz……

Sosyal Medyada Paylaşın: