Hayatýn göðsümdeki baskýsý hafifleyecekti
Aç olanla aç,ölenle birlikte ölseydim,
Gecenin gözümdeki siyahý azalacaktý
Ülkemde bir yabancý gibi olmasaydým
Ben benden ve gözyaþlarýmdan uzakta yaþamadayým,
Uzaktaki bir sürgün aç insanlara ne yapabilir ki,
Heyhat bir þairin yas tutmasý dövünmesi çaremi ki?
ülkemin topraðýnda bir buðday baþaðý olsaydým
Ölümün elini,bir çocuðun ruhundan uzaklaþtýrýrdým,
Ülkemin bahçesinde dolgun bir meyve olsaydým,
Aç bir kadýnýn çiðnediði yiyeceklere tat katardým,
Yurdumun güzel göðünde bir kuþ olsaydým
Bir adamýn bedenindeki mezar gölgesini silerdim...
Heyhat!ne tarlalarda bir buðday baþaðý
Ne de bahçelerde dolgun bir meyve,
Dili baðlanmýþ,elleri zincire vurulmuþ,
Gözleri yaþlarla dolu,
Ortasýnda zamanýn alevlenmiþ bir ben!...
20.12.1999
21.00-21.45
ELAZIÐ -EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.