Bakma

Bilerek mi býraktýn kendini
Yoksa unuttun mu
Odamda ay ýþýðý
Duvarlarda oynaþan gölgelerde yüzün
Pusudaki düþman kadar sessiz
Aþk bizden geçti, geçmeyenlere geçmiþ olsun.
Hüzün sürmedir gözlerime, bakma

Sadece kendimin olmanýn aðýrlýðýna alýþýr mýyým
Karanlýða alýþan gözler gibi
Yalnýzlýðýmý kamçýlýyor seni düþünmek
Çarþaflara dökmek için acýlarýmý geceler boyu
Nasýl da acýmasýz oluyorum, istemiyorum yaralarým iyileþsin
Nefes almayý unutuyorum
Aðlasam, þimdi tam zamaný
Sükûn sürmedir gözlerime, bakma


Uzaktan bakaný sevmez aþk
Seni sevmek bir cesede sarýlýp uyumak gibi
Susarak kazandýklarým mýydý beni ben yapan
Yoksa
Þimdi konuþarak kaybettiklerim mi
Hiç masal dinlemeden büyüyen çocuktum
Anladýðým fakat konuþamadýðým bir lisan var þimdi içimde
Aþka ne güzel yakýþacak ölüm
Veda sürmedir gözlerime, bakma

Simsiyah
Sosyal Medyada Paylaşın: