Bazen düþünüyorum; Þu aþk denilen üç kelimeyi bir kalemde, kirli peçete gibi yüreðimden silebilsem, ama olmuyor, kalýyor iþte kalýntýsý. Denersin bir daha denersin olmaz tekrar kalýr kalýntýsý.
Ey aþk adýn güzel, ama yüreði yakman engin daðlar kadar acýmasýz. Ne istiyorsun þu cansýz bedenden... Ey aþk, uðraþma benimle, git baþýmdan zaten kederlerim çok. Kandýrdýðýn yetmedi mi aþk? Doymadýn mý canýmý acýtmaya ? öldürmek mi istiyorsun beni? Al senin olsun bu cansýz bedenim, aþk al senin olsunn...
Sen karþýma çýkýnca neden boðazým düðümlenir, konuþmaz olurum? Neden suskunluk kaplar heryeri? Neden seni karþýmda görünce heryerimi sýzý kaplar? Neden seni karþýmda görünce kalbim durur, nefesim kesilir? Neden ey aþkk neden konuþsana...
Adýný anmasamda lal olmuþ dilimde, Seni ne kadar silmek istesemde, nefreti dinmeyen yüreðimden, silemedim iþte kalýntýn kalýyor içimde ...
Emrullah/SLO. 30.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Biyomesir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.