iSTANBUL’U SEYREDÝYORUM
Ýstanbul’u seyrediyorum penceremden
Buharlaþmýþ camlarým damlacýklar iniyor
Hava soðuk mu soðuk gözlerimi yaþartýyor
Sigaramýn dumanýný çekince derinden
Flu bir görüntü adalarý zor seçiyorum
Iþýklar solgun ýþýltýsýndan yoksun bir halde
Þehirin yarýsý yýkýk tozu yükseliyor sanki
Ýki kýtanýn birbirini kestiði yerde
Kavuþmasý zor iki yakasýnda
Bir araya gelmez ki yüzyýllar geçse
Burasý soðuk karanlýk dört duvar
Ben gibi yalnýz yalazý ýsýran sokaklar
Köþe baþýnda yapraklarý dökülmüþ bir çýnar
Lambanýn isli ýþýðýna yansýyan gölgesinde
Minik bir serçe tek baþýna donmak üzere
Sessizliði bozuyor ötüþüne
Bitaplýðýnda kalan gücüyle çýnlatýyor
Pusu düþmüþ siyah gölgeler
Benim lâl çýðlýklarýmýn yansýmasý sesi
Sabah olmak üzere serçenin sesine karýþýyor
Yüreðimde kopan dinmez fýrtýnalar
Sensizliði anlattýk ikimiz hani
Ýstanbul ben ve o minik serçe
Dibe vuruþumuzdu haklý isyanlar
Soðuk çok soðuktu Ýstanbul
Haramdý serçe ve bana uykular
Ben aldýrmadan seyrettim yalnýzlýðý
Üzüldü serçe kör lamba ve sokaklar
Sonra sesi kesildi serçenin birden
Ölüp gitmiþti belki üzüntüsünden
Gözümden akan yaþlarý yastýðýmdý silen
Dalmýþým rüya mýydý neydi
Halâ hafýzamda o manzaralar
BÝRGÜL AL 27-11-2012
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.