çekyatedebiyatı-176

Efendim,

Yarýn,

Öðretmenler günü,

Öncelikle,

Tüm öðretmenlerimizi,

Saygý ve minnet ile selamlýyorum,

Ben,

Zaten,

Bir analar,

Ýki öðretmenler derim...

(Diðer meslekler alýnmasýn!)


Elbette

Kuru kuruya kutlamak,

Olmaz!

Öðretmenlerin,

Sorunlarý olma mý?



Peki,

Ya,

Çözümler?


Duyarsýz bir vatandaþ,

Olarak,

Kral görev vermedi ama

Ben de biraz kafa yordum,

Bu iþe...


Çok büyük bir rastlantý;

Hamamda geldi çözüm;

Aklýma!

Ama

Arþimet gibi

Dal-çiçek fýrlayamadým!

Sokaða!


Çünkü

Durumum;

Nü idi!

Hemen üzerime,

Bir þal aldým,

Ve dýþarý öyle çýktým!

Zamana ayak uydurmak lazým,

Ne olur,

Ne olmaz!


Tabi,

Bu halde bile

Aldýlar,

Bakýrköy’e,

Düþünen adamýn yanýna!


Sanki

Düþün! düþün!

Kokoreçtir iþin!

Mesajý vermek için.


Düþünen adam,

Düþündü,

Ben düþündüm,

Düþündük,

Gülüþtük!

Ve

Saçma-sapan fikirlerim,

Nü’süz bir þekilde,

Aþaðýda efendim;

(Bakýrköy’de olduðumu özellikle hatýrlatýrým!)


Siz hiç,

Anasýna maaþ baðlayan,

Bir evlat gördünüz mü?


Ben görmedim...


Peki neden?

Analarýn hakký ödenmez!


Çünkü

Analýk çok kutsal!



Peki

Öðretmenlik?

O da

Çok kutsal!


Bizim Memlekette,

Mesleði kutsal olanlara,

Haklarý ödenmez de!


Yatsýnlar,

Kalksýnlar,

Aldýklarýna,

Þükretsinler!


Kýzdýrmasýnlar,

Yakýnda,

Onu da

Keseriz,

Valla!











Sosyal Medyada Paylaşın: