Yýllardýr hasretim aþka sevgiye.
Mahvoldum düþünce yolum ,þaki’ye.
Öldü mü kaldý mý nasýldýr diye?
Gelip þu halimi soran olmadý...
Öz yurdum da beni ettiler mahpus.
Karardý her taraf duman ile pus.
Yatýnca yataða çöküyor kabus.
Rüyamý hayýra yoran olmadý...
Garip bülbül gibi ah ettim durdum.
Aðladým dövündüm sineme vurdum.
Gülmedi þu yüzüm,bitmedi derdim.
Sýzlayan yaramý saran olmadý...
Yalnýzým dünyada çektim hep çile.
Kaçmak mümkün deðil gayrý nafile.
Ses verdim kimseler duymadý bile.
Ne etsem farkýma varan olmadý...
Hayat dedikleri zaten bir oyun.
Beni uysal görüp sandýlar koyun.
Boyun eðermiydim kimseye boyun.
Hep ardýmda dimdik duran olmadý...
Böyle gelmiþ gayrý hep böyle gider.
Kimsesiz bir kulum bitmez ki keder.
Yaþamaktan býktým oldum derbeder.
Periþan halimi gören olmadý...
Yeter bu gözlerden dökülen yaþ’a
Bunca dertler beni çevirdi taþa.
Söyledim söyledim hep gitti boþa.
Sözlerime kulak veren olmadý...
Ramazan’ým býktým her gelen vurur.
Yer ile bir oldum kalmadý gurur.
Baðrýmda ki yara kanayýp durur.
Yarama bir merhem süren olmadý...
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
28.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.