/...sahih bir kandýrmaca ötelenmiþ yine böðrüme
tek baþýna bir aðrý olsa keþke
sahibinin ellerini öpecek çiçek
gidin baþýmdan, kaybetmeye teyelli þiirler
gidin saklanýn göremeyeceðim yerlere
terk baþýnýza vurmuþ sizin...
sökülmüþ yanmýþ, daðlarýn cidarý
saman olmuþ saplar
çürümüþ yabanda yýlký örtüler
bir dudak payýna gebe yazýlmýþ
suyunu kaybedeli, çiçekler... /
ölürdüm oysa bir göz ucuna
tek bir caným’a köle...
hafife aldým
namluyu kapamayý denedim ellerimle
gider sandým kaybolur, kafamý kuma gömünce
bilirdim oysa tükenmezdi kolayca,
dinmezdi bu kamet, zoraki susturulsa da
terk edemezdim seni hilafý kesik üç beþ cümleye binip de...
s/aklayamazdým seni içimde!
ne siyah paltolu gözlüklerle
ne unut, umursama , sufleli türkülerle
býrakýp gidemezdim
o iç/sel haletin asri peþmergeliðiyle
hilafsýz sendeydim iþte ne desem de!..
yýðýn yýðýn aktým az önce yine resmine
kurbaðalama, sýrtüstü, yüzükoyun
aþina tüm stillerle arþýnladým, daldým irislerine
utandým, eðlenirken gamzelerinde
umursamaz, acemi zangoçlar gibi
sallandým, küpelerinin aksinde
zýpladýn kaldýrým serçesi gibi kuytularýma
tutamadým dizginleri
baþ edemedim
döküldün yine içime buz gibi
benzer resimler, siluetler, kokular, kesmedi
dinmedi ne yapsam
susmadý özlemi kalýn sesli çocuklar
susturamadým o haykýrýþýn, desibeli en ’sen’ perdesini...
kýzýp buruþturdum kendime acýr halde geçmiþi
söküp attým _sözümona_ kör ceplerimi
kör kötürüm sesler uçuþuyor
çýnlýyor tersi bir telaþ avuçlarýmýn içinde
tüm cemreler sardý topa tuttu
vuruldular teker teker, serildi kýrlangýçlarým yerlere
buram buram sen doldun boðazýma
tavan oldu yine sesinin tonu
derin bir nefese gelmedin yine!
kýstým gözlerimin altýný
kimse görsün istemedim
ve yalvardým sefil bir uykusama olsun diye
ne kadar aç dolaþýp tok sallansam da!
kalinka oynuyordu gözlerin, zihnimde, hâlâ ...
/... solmayan bir çiçektin sen
plastik kaplardan bile su geçiren
bir masalýn esas unsuru
elleri öpülesi bir güvercin...
yakmayý da denedim seni
üç vakte sarmalayýp gömmeyi de
öldür(e)medim ama, sadece imha edebildim!
unutmak masaldý sen gibi, oysa ben gerçek!../
biliyorum þimdi
adýnýn harflerini sökmek istedikçe önsözden
sýktýkça, cenaze var gibi diþlerimi
delecek ruhumu þettelerin yine çilingir gibi
sensiz yaþamak aðrýsý
daha ne kadar asýlýr dar vakitlerime
bilemem
ama, sende öleceðim
buna eminim!..
TopraðýnSesi
( Cansýz dizelere can veren, ruh katan Alpdoðan Akyüz’ e teþekkürlerimle)
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.