İSKİLİPLİ ATIF HOCA.....

Atýf Hoca hayatý,baþtan sona hep çile,
Ýlk önce yakalanýr,Kanuni Esaside,
Sinop’ta kalýr önce,oradan Sungurlu’ya,
Bir yanlýþ yaptýk diye,salýnýr ordan Hoca.



Ulaþmýþtý þöhreti,Saraydan Japonya’ya,
Japon Büyük Elçisi,hayran kalýr Hoca’ya.
Olsa sizin gibiler,ihya olur Japonya,
Kütüphane kurarlar,Ýstanbul’da sarayda.




Ýlk yýllar Cumhuriyet,kop koyu kara yýllar,
Tutuklar Hocalarý,din elde sanki bir kor,
Yavaþ yavaþ inkilap,zorla girer hayata,
Hocamý yakalarlar,uyduruktan mavalla.



1926 baharýnda Hoca,tutuklu Ýstanbul’da,
Polisler arar evi,çocuklar korkar orda,
Son görüþü Hocayý,görmez asla bir daha,
Giresun’a gider Hoca,Trabzon Vapuruyla




Gelirler Ýstanbul’a,Mahkeme Heyetiyle,
Hocayý suçlarlar hep,bir çok yalan tertiple,
Giymiyorlar þapkayý,sen eser yazdýn diye,
Muhalefet varsa burda,suç elbette ki sende.




Atýf Hocam gelirler,Ankara’da mahkeme,
Tüm þapka isyanlarý,maledilir üstüne,
Maraþ Rize Doðuda,idamlar kýyasýya,
Þapkadan asarlar hep,bi günahlarý þafakta.




Devam eder günlerce,Hocayý muhakeme,
Yatsýyý kýlýp hemen,baþlar Hocam yazýya,
Bir ara uyur Hocam,yorgun masa baþýnda,
Resulullah görünür,Hocama uykusunda.




Atýf býrak yazýyý,gelmek varken bu niye,
Seni bekler cennette,uðraþma sen nafile,
Hocam asacak bunlar,beni derler Tahire,
Atýf Hocam atar,savunmasýný bir yere.




Neticede mahkeme,kararlar idamýna,
Hesabýmýz kaldý der,Zalimlerle mahþere!,
1926 þubat perþembe,gider Hocam sehpaya,
Ýzin ister Hocam,sabahleyin namaza.




Son sözüdür Hocamýn,þehadet kelimesi,
Teslim eder ruhunu,verir son nefesini,
Þapka takar zalimler!Hocama utanmadan,
Mazlum olur Hocam,Cennet ona armaðan!.




Ýskilipli A. Hocam,þehid masum mazlumdu,
Zulüm durmadý asla,hep mazlumlarý vurdu,
Zulmün adý Barla,Menemen Urfa oldu,
S.Hilmi Tunahan ksa.,Kütahya’da tutuldu.




Bi günahýn ahlarý,sokar sizi ateþe,
Olmak isteme kimse,asla sizin yerinizde,
Göreceðiz ahrette,kim girecek cennete,
Allah vekil bizlere,uðraþmayýn nafile.

06.03.2001//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN.


Sosyal Medyada Paylaşın: