DOKUZ AYLIK YOL
Dokuz aylýk yoldan çýktým sefere,
Naylon bir leðene attýlar beni,
Bir parça sabunla koca bir dere,
Pakladý kundakta tartýlar Beni.
Gözlerim açýnca gördüm dünyayý,
Zelzele olunca buldum babayý,
Annesiz kalýnca yedim ayvayý,
Yatýlý bir mektebe sattýlar Beni.
On beþim de tattým Baba kucaðý,
Tezekle tüterdi o can ocaðý,
Dolaþtým çok þehir köy ve bucaðý,
Kum diye betona katýlar Beni.
Dünya mapus oldu hayatsa koðuþ,
Her gün bekliyordum nurlu bir doðuþ,
Ben bana dedim ki namertle boðuþ,
Ondan gýdýkladý martýlar Beni.
BAKÝ der ben beni yazayým dedim,
Yaþamým kör düðüm çözeyim dedim,
Arsýzý nursuzu çizeyim dedim,
Bir iken bin parça yýrttýlar Beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Baki Gülçin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.