Düştü

Gönül baðýmda bir bir boy veren menekþeler,
Boyun büktü, bahçemde sevdam hazana düþtü.

Bir vefasýz rüzgârda savruldu da umudum,
En sonu iflah olmaz köhne yalana düþtü.

Ýnkisar bulutlarý dolaþýrken sinemde,
Gözümden akan yaþlar alevli kana düþtü.

Sevdam koparýlarak meçhule savrulmuþken;
Sürgünde bilmem neden o yardan yana düþtü?

Bir sevdayý beslerken kanýmla gözyaþýmla,
Bütün tutkunluklarým aþktan ziyana düþtü.

Soluk yüzlü geceler uykulardan azade,
Bir deli gömleðiyle hasretlik cana düþtü.

Eðer olsaydý Ulvi sende sefadan zerre,
Solmazdý ümitlerin lakin hüsrana düþtü…


Sosyal Medyada Paylaşın: