Bir acý naðme çalýyor Yüreðimdeki kýrýk keman Her telinden ancak kalýn bir do çýkabilen Donmuþ sevinçlerin ezgisi bu.
Duyanlara hiç bir þey anlatmayan bu sesler Benim içimin yangýnýný körüklüyor Uzanýyorum divanýn üstüne boylu boyunca Sönene kadar derin nefesler halinde öksürüyorum seni. Kriz saatlerini de ezberledim artýk Ýlaç saati gibi aklýmýn bir köþesinde mühürlü.
Aniden doðruluyorum Sýkýþan kalbimi elimle yoklayýp yerinde olduðuna kanaat getirince Kendimi bahçeye atýyorum. Dolunay var bahçemin karanlýðýný aydýnlatan Ürkütmemek için parmak ucumda yürüyorum Gölgem daha bir uzuyor sessizlikte Kolunda gelin geldiðimde yüreðinde olan hilal Sensizlik de yuvarlanmýþ köþelerde ateþ böceði gibi parlýyor Sünüyorum karanlýklara.
Doðma diyesim geliyor gündüzün ihtiþamýna Kal olduðun yerde Bir gece daha doðurayým yalnýzlýðýmý Elbet doðanlarda güler bir gün.
Buse DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.