ANASTASYA İve ALİ

Boncuk boncuk titriyordu Ali, kor ateþin karþýsýnda,
“Anastasya”
dedi usulca,
minicik elleri avuçlarýnýn arasýnda.
“Þimdi mi, hemen þimdi mi gideceksin uzaklara”
Bensiz mi, beni býrakýp mý, yalnýz mý?”
Çakmak çakmak gözlerinden seller boþanýyordu.
“He” diyordu Anastasya,
acemiceydi Türkçesi.
“Simdi, yola çikiyoruz yavrimo, simdi,
Endaksi?
Gerisi gelmedi bir türlü, yýrtýldý hýçkýrýklarý,
Taþ duvarlarý yontuyordu sessiz çýðlýklarý.
“Ali” dedi usulca, kurtarýrken ellerini alev tutuþlardan,
“Unutma beni, sakýn unutma, gel ardýmdan”
Kan revan gözlerini kapattý Ali,
"tamam"
der gibi, içler acýsýydý hali.
“Anastasya”
diye gürledi babasý birden,
Korkuyla uzaklaþtý Anastasya Aliden.
Gök kubbeyi saran sisli vedalar.
Acýyla inledi taþ duvarlarýn arasýndan nidalar.
Yýllarýn birikmiþ dostluðuydu týrpana gelen,
Ne vahþetti ki tarih inledi yeniden.
Yýllar varki haber yok Anastasla Aliden.
Aðulu aþktan naðmeler dinler her gelen.
Bu taþ duvarlardan gelen fýsýltýlar ki,
“Beni unutma, gel” yalvarýþlarýdýr binlerce sevgiliden.

Sosyal Medyada Paylaşın: