Su Üstüne Alev Şiir: Kuzey Dövmesi

akciðerime saplý olta iðnesi
adýmý çekme gecene
delinir hava
büyür boþluk
tütsü daðlar ellerimi
uskumru meridyeninde

bak, ben bir lisaným
aþka dokunurum
Bergama kilimi misali

cennet; ikiden üçün rahatlýkla çýkabildiði
iki rakamýn da birbirine karýþabildiði mekan

sessizliðin neþter
hiçbir kent cerrahý birleþtiremez
þiir akmayan atar damarý

parmak aralarýndan aksam
tenin gölgesinde þekillensem

ayva tüylerin kuzeye çalar
düþlerin kar
ümidin kýraðý
soðuk, iþaret parmaðýmý keser

parmak izlerim morg yanýðý

yazdýkça siliniyorum
þarampole yuvarlanan bir intihar
bir karýnca yuvasý sýrtýmda
dudaðýný koysan
bulacaksýn aðrýnýn yerini

pullarým dökülüyor anne
avcý kýyýlarýna yakýným

gözlerini gözlerime ört
gezegenler uzaklaþýyor
üþüyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: