Çocuktum koþmayý top oynamayý
Haylazlýk yapýp
üstümü baþýmý batýrmayý seviyordum
Ama en çok uçurtma uçurmayý seviyordum
Onun gibi yükselmek istiyor
Ve o yükselirken
Ben düþler dünyasýna yelken açýyordum
Taaaki..Bir gün
Uçurtmam Kurumuþ dallara takýlana dek
Takýldýðý gün düþlerimde takýldý
Umutlarým parçalandý
Çocuksu hayallerim yýkýldý baþýma,Aðladým
Hiç durmadan gözyaþlarým aktý yastýða
Annem görünce neyin var dedi
Hüzünle Baþlattým anlatmaya
Hiç bir þey söylemeden
Sözümü kesmeden
Ben bitirene dek dikkatle dinledi
Ben sözümü bitirince
Hafif bir gülümseme kondu yanaklarýna
Ve sözlerine þöyle baþladý
Hayat uçurtmanýn rüzgarda çok yükselmesi
Rüzgar olmayýnca da düþmesi gibidir
Kimi zaman her þeyi elde eder
Sevinç mutluluk içinde yaþarsýn
Kimi zamanda bütün her þey ters gider aðlarsýn
Kahredersin kendini akþamlardan sabahlara dek
O yüzden üzülme
Çünkü daha üzülecek yaþta deðilsin Dedi...
O zamanlar onca söylediði þeyi anlayamamýþtým
Çünkü annemin dediði gibi anlayacak yaþta deðildim
Þimdi o uçurtma gibiyim bazen yükseliyor
Bazen düþüyorum
Ve þimdi annemin ne demek istediðini
Ýyi anlýyorum...
Þiirime sesiyle güzel yorumuyla farklýlýk katan Deðerli Kardeþim Gülserateþ1972’ye çok teþekkür eder saygý ve selamlarýmý sunuyorum...
Yazan kalemi kýrýk mehmet