Ve iþte sabah oldu Her yer aydýnlýk. Ýhtiyar, köþesinde deðil artýk O’da gömülüp gitmiþ geceye. Belki son gecesiydi Belki de son mýrýldanýþýydý Sevgilisinin adýný. Her yer aydýnlýk, O küfürler, o çýðlýk Yosma bile yok artýk...
Her yer aydýnlýk, Deniz bile hýrçýn deðil. Martýlar bile Bir baþka çýrpýnýyor. Soba da sönmüþ, soðuk Vücudum Titriyor...
Her yer, her þey deðiþmiþ Ýnsanlar, sýcak deðil artýk. Bir ben kalmýþým dün geceden, Omuzlarýmda ki yorgunlukla Hayallerimle ve o duyguyla Beynimi kemiren...
Her yer aydýnlýk, Yalnýz bende var Gecedeki karanlýk...
Her yer aydýnlýk, Ve ben oturmuþum Hala Bekliyorum. Kalkýp gitmek Gelmiyor içimden, korkuyorum.
Her yer aydýnlýk; Öyle bir yorgunluk var ki Omuzlarýmda, Ne gülebiliyorum Ne aðlayabiliyorum. Yalnýzca Seni seviyorum.... M.F.K.
13/02/1986 Saat 13.20
Sosyal Medyada Paylaşın:
kocabiyikoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.