İLİM DENEN TIP BİZLERE KÖK SÖKTÜRDÜ
zcavus
İLİM DENEN TIP BİZLERE KÖK SÖKTÜRDÜ
23 Eylül 2012 tarihinde 23 yaþýnda aramýzdan ayrýlan biricik kýzýma
Günler ne çabuk geçmekte hazan mevsiminde
Yýl olmadý akþamlarý esen sonbahar melteminde
Gündüzler bizlere azap oldu geceler serinliðinde
Yaralar daha da azdý sessizce kalbin derinliðinde
Kýþ göründü dökülmekte güz yapraklarý hüzünle
Acý da olsa ne günler geçirmiþtik heyhat seninle
Ebediyet hepimiz için þimdi hüzündeyiz resminle
Bahar gelende sevdiðin çiçekler açsýn öz renginle
Akþamlar yüreðimi parçalamakta hep aðlarým
Acý da olsa bu gerçek yinede kara yas baðlarým
Sýðýrcýklar öterken ücra yerlerde etrafa bakarým
Belki de yataðýndasýn diye ara sýra yine yoklarým
Korkun ecele karþý çektiðin acýlar yaktý genzini
Bazen kurtulmak için dökmek isterdin benzini
Duayý okurken alýrdýn yüce Allah(cc)den feyzini
Azrail yanýna geldiðinde benden mi aldýn iznini
Bu gün altmýþ günün doldu içimiz yanmakta
Balkona çýkmaktayým ruhun görünse ufukta
Can dayanmýyor bebeðim yüreðim yanmakta
Kor ateþ zamana yenilmekte is tutar ocakta
Mübarek günün akþamýndayýz dualarýmýz var
Rabbimden diledik ruhun için umudumuz var
Biz bize tilavet etmekteyiz canan için can var
Sen cennettesin bizim de buna hayalimiz var
Varsýn kar yaðsýn mezarýnýn üstüne ne olur
Ýnsan fanidir bir gün gelir kara toprak olur
Can bedende bir nefes uçunca melek olur
Yaratana Kavuþunca ancak mutlu þen olur
Çocukluðunda oynarken hep sisten korkardýn
Akþam olunca oyununu býrakýp içeri kaçardýn
Küçücük odanda mutlu idin makineni baðlardýn
Gelmediðim günler nerde kaldý diye sorardýn
Dile kolay on iki yýl çektin bulunamadý bir çare
Hayatýn bitti hare hare köz oldu günceli biçare
Yýllar kasvet semasýný yaparken çembersi kare
Rabbime ulaþtý ruhun yer yarýlsa yüzün görüne
Niceleri rahmetinde rabbimin kimileri cennette
Ne esarettir ne mukaddesat ondalarý eziyette
Dünya fani olsa bile zülüm kararsýz feyziyette
Gönül ister tüm insanlar buluþsun ebediyette
Ekimin sonu doðum günündü mutlanamadýk
Yâd ettik seni bugün sevinirdi diye aðlamadýk
Üzülmesinler diye arkadaþlarýný da çaðýrmadýk
Hazanýn Ekimin de doðdun Eylül de yaslandýk
Ayrýlýk hasretleþti sana anama babama rahmana
Hayatýmýz teslim oldu sanki buðulanan dumana
Çýðlýklar yýrtar karanlýklarý gözler çevrilir ummana
Sabýr denen acýlarý býraktýk artýk geçen zamana
Ýlaçlar sana tiksinti verirdi çaresizlik diz çöktürdü
Ýlim denen týp bizlere hiç acýmadý kök söktürdü
Yalancýlarýn deva nameleri sana bile dil çözdürdü
Alýþamadýk bir türlü sensizliðe lanete kin döktürdü
Sis çöküyor üstümüze hüzünle akþam deðil karanlýk
Her þey mazide kaldý ben hasret ananýn yüreði daðýnýk
Rahmet çiselemekte sokaklar pis mayhoþumsu ýslanýk
Sükûnete eremedim bir türlü gönlümle kafam bulanýk
Her fani gibi bende bir kulum rabbin kitabýnda sýr
Ayrýlýþýndan bu güne geçen iki ay bize dokuz asýr
Mehtaplarýn ýþýðýnda parlayan yýldýzlar acýtýr nasýr
Geç olsa bile dünyadan ayrýlýk ruhum buna nazýr
Mevsim hazan aylarýnýn rüzgârlarýnda olmuþ fýrýldak
Hatýralarýný canlandýrdý elime aldýðým süslü bardak
Bitmiyor içimdeki acýlar yorgun düþtüm ne olur bak
Maslahsýz yazmaktayým dinlenmeye bulamadým durak
Zekeriya ÇAVUÞ
Teaching Assistant Researcher, Writer
zekeriyacavus81@hotmail.com
Düzce 22.11.2012 – 22 .00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.