Anlatamıyor Gözlerim ,GÖZLERİNİ...

Oysa,
Sana söyleyecek onca sözüm var.
Söylemek istediðim,
Ama söyleyemediðim...
Korkmadan konuþmak istediðim,
Ama kaybetmekten korktuðum...
Hislerimi söylemek istiyorum,
Ama gitmenden korkuyorum.
Konuþamýyorum...

Seni sevdiðimi söylemek istiyorum.
Yanýbaþýmdasýn ! Ama söyleyemiyorum...
Elini tutmak istiyorum.
Yanýmdasýn ! Ama uzanamýyorum...
Gözlerine kokmadan bakmak istiyorum.
Karþýmdasýn ! Korkuyorum...
Kacýyor gözlerim...
Senin omzuna yaslanmak istiyorum.
Seni üzmekten korkuyorum..
Varlýðýn iyi geliyor sadece.
Gözlerin !
Ama anlatamýyorum.


Korkuyor bu yürek.
Elimi uzatsam yanýmdasýn,
Ama uzanamýyorum.
Susup gidiþini izliyorum sessizce...
Daha fazlasýna cesaretim yok.

Kazanamadýðýmý , Kaybetmekten korkuyorum.
Ýnsan kazanmadýðýný nasýl kaybeder ?
Söylesene bana çocuk !
Neden saçmalýyor yüreðim?..

Keþkeler geçiyor içimden...
Sonra senden uzaklara kaçmak istiyorum,
Görmemek istiyorum gözlerini..
Unuturum temennisiyle..
Yüzünü görmezsem özlemem diyorum.
Ama daha fazla özlüyorum hergün..
Kandýramýyorum kendimi.
Sevmiyorum diyorum , Olmuyor...

Seni kazanmadan,
Kaybettiðimi hissediyorum çocuk!..
Kaybetmekten korkuyorum.
"Lügatýmda öyle bir kelime yok! " diyorum
Kaybetmek yok!..

Seni seviyorum be çocuk..!
Bu nasýl anlatýlýr ki ?
Bilmiyorum...

Karþýna geçip,
" Sen Allah’tan sonra en önemli dayanaðýmsýn !
Babamdan sonra seveceðim insansýn.."
Demek geçiyor içimden...
Öylesin , Diyemiyorum...
-KARA GÖZLERÝNE BAKINCA KONUÞAMIYORUM
Sosyal Medyada Paylaşın: