Son kurşunun ardından

(gecenin içindeki gece-Kaldýðýmýz yerden devam)






Gece ayaklarýmýn altýnda bitik
Sabah avuçlarýmýn içinde tutsak
Daðlar daha bir dikleþtiði için mahcup

Düþman –Yalvaran gözlerle-
Getirip mavzerlerini attý önüme
‘’Aman’’ dediler
‘’Aman dileyene kýlýç kalkmaz’’ dediler
‘’Töre’’ dediler
‘’Namus’’dediler
‘’Din’’ dediler

Topraða niþanladýk son kurþunu
Düþman ‘’Aman’’ dedi diye
Çözdük sýrma gibi saçlardan ellerimizi
Gözlerimizdeki son gülücüðü
-Ýnsanlýk olsun diye-
Onlara verdik
Boþ yere heba ettik –Boþ yere-son kurþunu
...
Gece yavaþ yavaþ doðruldu yerinden
Aldý avuçlarýmdan "sabah" ý
Þükranla diz vurup önümde
Karanlýðýna çekildi

Daðlar þöyle bir gerindi
Þöyle bir soluklandý yollar
Ve yükleniverdi omuzlarýma
Bilmem kaç bin yýllýk hasret
...
Hatýrlarsýnýz dostlar
Çinli de böyle çalmýþtý yada taþýný
Ve gene göç türkülerinde daðlar taþlar
Gene çatlýyor toprak
Gene
Aðlýyor obamýn beyleri -Aðlýyor-
...
Ýþte tam burada diyorum ki
Aðýtlardan feryatlardan medet yok
Mavzere kurþun gerek
Kurþunsuz mavzere kurþun yürek
Yoluna
Senin yoluna ey can
Kurban yürek





27.09.1984 Ankara



Sosyal Medyada Paylaşın: