üfleme !
ey sabrým
sus!
ey kelâm !
benim yerime
sitem et sevdiklerime
duysun cümle âlem
ve ;
babasýz anne olmak
söyleyemediklerimi ünüðüme gizlemeye çalýþýrken
gözleri sürmeli bin ’sabrý’duvak yapmakmýþ yüreðe
böyledir iþte ;
dil ve göz ne kadar saklasa da
içinde yaralý bir acý
en sevdiklerinin
vefasýzlýklarýna tahammül etmeyi
öðreniyormuþ meðer
/.../
Gönül Aydemir Adýgüzel..
22.11.2012