Her yer karanlýk Hava buz gibi, Dalgalar dövüyor sahili. Bir çýrpýnýþ, bir çýðlýk Tanýyorum, martýlarýn sesini.
Sahilde bir kahvedeyim Masam camýn kenarýnda. Ufak bir yer burasý, sade Küçük bir soba kurulu ortada. Çýtýrtýyla yanýyor, sýcacýk Ýnsanlar da sýcak geliyor bana. Köþede; yetmiþine gelmiþ ihtiyar Mýrýldanýyor, "Yar yar"
Bir çýðlýk atýyor Öbür masadaki yosma, Ardýndan bir küfür sallýyor Ayýptýr söylemesi Bir baþka oluyor Kadýn sesinden dinlemesi.
Her yer karanlýk; Ve ben oturmuþum Bir masaya, bekliyorum. Çayýmý karýþtýrmak bile Zor geliyor, üþeniyorum.
Her yer karanlýk; öyle bir yorgunluk var ki Omuzlarýmda... Ne düþünebiliyorum, Ne yazabiliyorum. Yalnýzca Seni seviyorum... M.F.K. 11/02/1986
Sosyal Medyada Paylaşın:
kocabiyikoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.