Ýçime binlerce sevda gömdüm
Çektim Topraðýný örttüm üstünü
Bir Senin gönlüme kurduðun tahtý yýkamadým
Bir Seni seven kalbimi gömmeyi beceremedim
Çünkü ben...
Ben Seni en yalýn halimle sevdim
Hiç unutmam
Iþýklarýmýn söndüðü zamandý
Hava soðuk ve sisliydi etraf
Sokaklar çakal sürüsüyle doluydu
Ansýzýn sen belirdin köþe baþýndan
Týpký gökyüzünde parlayan yýldýz gibi
Iþýldadýn kamaþtýrdýn gözlerimi
Gözlerin deðince gözlerime
Vuruldum SOL YANIMDAN
Bütün servetim olan kalbimi
Sana Esir olarak teslim ettim
Sen gelince
Sönen ýþýklarým yandý
Buz kesilen Yüreðim ýsýndý
Ve Gözlerimdeki sis perdesi kalktý
Sanki bozulup yapýlan bir oyun gibi
Bozulmuþ Tamamlanmýþtým
Kalmamýþtý eksiðim derken
Sen geri gideceðini söyledin
Ben yýkýldým olduðum yere
Öleceðimi sandým
Onca zaman yalnýzdým
Belki çaresiz kimsesizdim
Ama
Her þeyi sineye çekebilecek güçteydim
Lakin sen gelmiþtin
Artýk sen vardýn
Hiç gülmeyen yüzüm
Seninle güldü
Karanlýktan baþka görmeyen gözlerim
Aydýnlýðý gördü
Þimdi gidiyorsun
Ama bil ki
Ben bu acýyý kaldýracak güçte deðilim
Çünkü ben ...
Ben seni ölürcesine sevdim
yazar Kalemi Kýrýk Mehmet Aküzüm