Loþ bir sokakta yürüyorum boþ adýmlarla. sýrtýmda eski bir kaban var, üþüyorum... Beni karanlýðýn esaretine terk eden , Kurgularda yaþadýðým gerçekler görüyorum. hani o odun ateþinde ýsýnan çocukluðum, hani beni sarýp sarmalayan ana kucaðý, nerede babamýn nasýr tutmuþ elleri... þimdilerde gök yüzünde yalnýz bir uçurtmayým. nereden estiðini bilmediðim rüzgarlarýn kimsesiz çocuðuyum iþte.
Dil mahkum kalýnca suskunluða. Halimi anlatacak her yürekli sözcük Geceyi delip geçen sesiz bir çýðlýk olup Yükseliyor semaya. Sönüyor ýþýklar birer birer. kývrýlýp uyuyor gölgeler ve ben aðýr aðýr bir mekan gezerken harebelerde hala içimde yaþayan deli çocuk ;bil ki seni ilk gün ki heyecanla yaþýyorum Sosyal Medyada Paylaşın:
eyluldeyapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.