BAĞDAT'TA KITLIK YILLARI.......

Çok mutluydu bir zaman,Baðdat halký þehirde,
Geçmedi uzun sene,kýtlýk geldi millete,
Yerde otlar bitmiyor,bulut görülmez gökte,
Sonunda muhtaç oldu,halký bir tek ekmeðe.



Halk aç bi ilaç kaldý,sefil bir deri oldu,
Kýrýlmaya baþladý,çocuklar hemen öldü,
Kadýnlar süt veremez, oldu çocuklarýna,
Kuraklýk sürdü yýllar,Baðdat döndü bozkýra.




Vardý zengin bir alim,iyi yaþar Baðdatta,
Alimin fakir dostu,geldi onun yanýna,
Zengin alim sordular,fakir olan dostuna,
Kardeþ zengindin sende,ne oldu servetine.




Bu halini görünce, þaþýrdým birden bire,
Söyler misin nedir ki,düþtün bu sefalete,
Dostu -Kardeþim nasýl,bilmiyorsun nedeni,
Duymadýn mý kýtlýk var,sen gelen felaketi.




Görmez misin sardý bak,kýtlýk her bir tarafý,
Açlýk içinde milletim,nasýl olayým iyi,
Çocuklar kadýnlar aç,uyku tutmadý beni,
Dertler yaktý kavurdu,soldurdu beti benzi.




Kardeþim senin karnýn, tok sýrtýn pek nasýlsa,
Ölüyormuþ çocuklar,dersin bana dokunma,
Behey þaþkýn komþusu,aç iken tokça yatan,
Bizden deðil buyurdu,Peygamber Yüce Sultan.



Dostlarý boðulurken,rahat olur sahilde,
Ölüyorken çocuklar,nasýl uyur döþekte,
Nasýl alimsin sen de ,acýmazsýn insana,
Senin gibi olmasýn,deyip ayrýldý sonra.




Piþman oldu zengin,anladý hatasýný,
Fakirlere tasadduk,malýnýn tamamýný,
Mutluydu o da artýk,evinde çok rahattý,
Ýnfak edip paylaþan,halka kapý açandý.




Þimdi gerçekten zengin,Allahýn veli kulu,
Ýnsanlarýn gözünde,þehirde oldu ulu,
Sevdiler insanlar çok,söz ettiler saygýyla,
Dediler yardým etti,o kýtlýk yýllarýnda.

06.04.2011//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın: