bu rüzgâr ezelden beridir baþýmda
kâh daðýtýr ruhumu bin bir yere
kâh toplar ne var ise çer çöp
getirir kor önüme
bilemedim aðlamak mý gülmek mi
susmak mý söylemek mi
unutmak mý ölmek mi
daha güzel
gönül böyle savrulmalarý sever
böyle gelgitleri
yükselen sularý boðazýna kadar
sonra çekilmeleri kendi kýyýlarýna
bir baþýna , biriyle baþýna
koyar baþýný
baþsýzlýðýn yanýna
böyleyim , sen bakma bana