YAPRAKLARIN DÜŞÜŞÜ
Bir çocuk vurulmuþ yere düþerken
Sanki yaprak düþer gibi seyrettik
Ýçimiz titremedi
Kalbimiz incinmedi
Sonbahar yapraklarýnýn düþüþünü seyreden þairler gibi
Ýlhamlarýmýzýn peþinden koþtuk
Düþüþler adýna þiirler yazdýk
Kelimeleri, mýsralarý coþturduk
Fon müzikleri eþliðinde sanatýn zirvesine oynadýk
Ýçimiz yanmadý
Kalbimiz acýmadý
Hâlbuki bir çocuk alnýndan vurulup yere düþmüþtü
Çocuklarý vuranlar gülüþmüþtü
Her çocuk yere düþen yapraklara dönüþtü
Ve yapraklar üzerinde gezindik
Yapraklarýn kýrýlýþ çýtýrtýlarýndan habersizdik
Görmedik, duymadýk, bilmedik
Sessizdik
Sakindik
Seyrettik
Vaktimiz yoktu yapraklarýn düþüþleriyle ilgilenmeye
Hem ilgilenseydik ne olacaktý ki, ilhamlarýmýz dökülecekti þiirlere
Ar damarýmýzýn nerede olduðunu unuttuk
Her yapraðýn düþüþü rahatýmýzý bozacak diye korktuk
Kafamýzý çevirdik düþen yapraklardan öteye
Yapraklar namlulularýn ucunda düþmüþ kime ne?
Sýra daðlar ötesinden bombalarýn sesi duyuluyordu
Kulaklarýmý týkadým, sesler yok oluyordu
Saðýrdým
Daðýn arkasýna kördüm
Orada olaný biliyordum, ama konuþmuyordum
Oralarda olanlarý bilerlerle beraberdik
Birlikte körler, saðýrlar, dilsizlerdik
Birbirimizi aðýrlar, birbirimize gülerdik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.