söyle bana ey sevgili hangi güneþ ýsýtýr tenimi senin kadar ve (s)arar kederimi yokluðunda
oysa ki bilsen ne çok üþürdü tenim ellerini ellerimden çektiðin o anlarda arazlý bitmez bir kabustu zaman bende her yokluðunda uyanýrken uykularýmdan
þimdi kederlerimi teðellemiþ garip bir yolcuyum hatýralar bir flim þeridi gibi geçerken aklýmdan düþ kýrýðý umutlarýmý sýðdýramýyorum bavullara soðuk ve boþ peronlar titrerken adýmlarýmdan
ölüm nedir ki ey sevgili ölüm nedir ki oysa ki en acý ölüm yaþarken yüreklerde ölenlerdir aslýnda
þimdi yüreðim minik bir karýncanýn telaþýnda yarýnlar soðuk yarýnlar meçhule uzandýkça ve gözlerimde yorgun bir bulut dinleniyor her gün yeni kederleri taþýdýkça odalarýma
oysa ki ayný gökyüzünün altýndayýz hala belki de ayný sokaklardan geçiyoruz biz kim bilir ayný þeylere dokunuyoruz farkýnda bile olmadan ve zaman arada gardiyan sevdama
biliyor musun? gittiðin zaman önce þiirlerimi vurdular yüreðinden umutlarýmý çalarken kirli eller acýmasýzca sessizliðin içinde bir kýyamet koptu sanki sýðýndýðým gölgelerin sýyrýlýrken canýmdan
þimdi söyle bana ey sevgili hangi mutluluk güldürecek yüzümü yaþantýmda sen içimde bir ölü olduktan sonra
vedalarýn boynu hep eðri olur derlerdi inanmazdým birde bir damla yaþ düþermiþ her vedanýn selasýna
aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.