Oturdum bir gece deniz kenarýna Elimde tarak tek tek taradým ayýn saçlarýný Sonra geçmiþimi alýp ördüm üstüne Dedim güneþe yaklaþtýkça ver bunlarý onun kucaðýna Yaksýn kavursun kurdelesýne kadar.
Ayaklarýmý soðuk suya saldým, gittikçe beyazlaþýyor Tuzlu su yaktýkça yakýyor tabanlarýmý Þiþþþ balýklar geldi susun, gürültüden ürkmesinler Parmaklarýmdan baþlasýnlar yemeye Belki canýmýn acýsý ayaklarýmdan çýkar kim bilir.
Derler ki ölecek hastanýn önce ayaklarý soðurmuþ Ölüyormuyum þimdi ben, bakýn buz gibi ayaklarým Peki ya kalbim, o daha da soðuk Týpký daðlarda esen tipide kalmýþ kýrlangýç gibi titriyor Yokluk, Sevgilinin yokluðu kanadýný açmýþ uçuyor tepemde akbaba gibi
Gelen her ayak sesi çakýl taþlarýný yüzüme çarpýyor Yara bere içinde kalýyorum Her gelmeyiþi ölüme gönderilen bir mektup gibi Zarfsýz, pulsuz mektup adresini þaþýrmýþ Yýldýzýn kuyruðunda asýlý kalmýþ beni seyrediyor Düþtü düþecek kucaðýma.
Birden,denizin gel diyen yakamozlarýna atýyorum kendimi Etrafým da bir renk cümbüþü dans ediyor Soluðum ciðerlerimde sigara dumaný çekmiþ gibi öksürüyor Saçlarým uzun olmasaydý keþke diyorum Gözlerime dolanarak bu kadar kör etmezdi o zaman Bu kadar acýmazdý belki yukarý çekilen caným Gözümü aþkýmýn kollarýnda açarken..
Biliyordum benden vazgeçemeyeceðini Yine de onsuz ölmeyi denedim Beceremeyeceðimi bile bile.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.