Kýpkýzýl ýþýklarla doðan gün, Kýzýl bir ýþýltýyla biter … Sonbahar yapraklarý gibi, Göçmen kuþlar misali…. Üzgünüm; Dediðim kadar deðildi söyleyemediðim. Düþündüm söylemeyi, Ve..Sonra dedim ki; Ýnsan anlatabildiði kadardýr aslýnda.. Bir de anlaþýlamama korkusu var ya… Dokunur insana. Onuru insanýn,gururu.. Ki; o da ,onun her þeyi... Biten bir yazýn telaþýyla, Yazdan kalan tüm tohumu Taþýdým sonbahara. Karýnca misali, kaderince.. Ektim yeniden kýþ bahçelerine. Belki de ilk, baharda Olur ya… Belki yine bir güneþ doðar, Yine boy verir baþaklar... Her þeyden önce ve sonra Umutlar kalýr bize. Büyüttüðümüzce,yeþerttiðimizce… RC
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan27 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.