KEDİNİN ÖLÜMÜ

Bir kedi gitmekteydi yol kenarýnda demin
Karný doymuþ,neþeli gayet kendinden emin.

Tüyleri var tertemiz,bir ipek kadar düzgün
O yemyeþil gözleri kirpik altýnda süzgün.

Ölümü safa sürecekken karþýlarýz biz
Ýþte bu felaketten zavallýda habersiz.

Bakýnýyor etrafa,zýplayarak koþuyor
Kedilik zevki bu ya,zýpladýkça coþuyor.

Bir an farkedemedim;hýzla acý bir fren
Arabadan atladý.Feryat etmekte süren.

Kedi o can havliyle bir kenara çekildi
Çizgi çizgi gözleri insanlara dikildi.

Bakýþlarý gözünden düþen yaþlarla aktý
Kendisini taþlarýn arasýna býraktý.

Týpký bir insan gibi kalkmak için zorladý
Anladý yaþamanýn artýk tadý kalmadý.

Gözleri son bir defa manasýzca süzüldü
Ecel üþüttü onu,titreyerek büzüldü.

Cesaretle kediye yaklaþtým adým adým
Baþýndan belinedek tüylerini okþadým.

Son defa gerinerek baþýný vurdu yere
Ölmek nekadar da zor,titredi binbir kere.

Zavallý sürünerek ölüm ile savaþtý
Kan boþandý burnundan avuçlarýmdan taþtý .

Kardeþim yanýma gelerek:Eyvah!Ölecek,dedi
Çok geçmeden can verdi nihayet öldü kedi.


Sosyal Medyada Paylaşın: