GÖNÜL BORCU

Her þey yaþanýr biter. Ýnsanýn içinde bir çeki taþý kalýr. Ýþte Aþaðýdaki þiirim tüm yaþanmýþlýklarýn ardýndan kalbimdeki o çeki taþýnýn kýrýntýlarýnýn bütününden oluþtu.

Ýklimler deðiþmiþ, mevsimler hep güz
Hazan yaþanýyor senin kutbunda
Sen gittin gideli huzura henüz.
Ermedim diyorsun son mektubunda.

Her þeyi anladým gittiðin vakit
O gün vurdum gönül kapýma kilit
Ýnan hiç kimseye bir nebze ümit
Vermedim diyorsun son mektubunda.

Bir gün olsun sürmedim senden sefa
Aþkýma yapmadýn hiç ahde vefa
Hayret ettim yýllar sonra ilk defa
Ýhya ediyorsun son mektubunda.

Ayyaþ mý olmadým kumarcý mý ben
Bekledim halimi sorsun diye sen
Kimseye dað gibi þu borcumu ben
Demedim diyorsun son mektubunda

Kapattým gönlümün lale devrini
Ýçtim her gün hasretinin zehrini
Senin için zulmün ben her cevrini
Denedim diyorsun son mektubunda

Seni incitmek mi? Bir daha asla
Þöyle bir kendinle beni kýyasla
Bir gönül borcunu, bir ömür yasla
Ödedim diyorsun son mektubunda

Sosyal Medyada Paylaşın: