Þiir dediðin sarmalý seni
Ýçine almalý
Ýþaret parmaðýyla,
Gel,gel demeli þuh edayla.
Ýlk mýsralarda daha,
Ýçin gýcýklanmalý okudukça..
Neyse þiirin konusu
Sen olmalýsýn kahramaný..
Sarhoþ olaný;
Kokladýkça
Yarin saçlarýný.
Gitme diye hýçkýrdýkça
Akan gözyaþlarý,
Seninkiler olmalý gizlice..
Gülücükler atan bebek dudaðý
Sýmsýcak ana kucaðý,
Buram buram tüten burnunda
Senin olmalý, baba ocaðý...
Boynunu eðip secdeye varan
Sen,
Sen olmalýsýn Hakkýn huzurunda...
Yaþatmalý þiir seni kendiyle
Harman olmalýsýn
Þairin derdiyle..
Tutabilmelisin kaleminden
“Hayýr,hayýr..! “
Þöyle olsun diye,
Çekiþtirip elinden..
Ve çýktýðýnda þiirden;
Zor dönebilmelisin dünyaya..
Alýþmamalý birden
Gözbebeklerin odaya..
Düþünmelisin birkaç saniye,
Neydi bu sahi?
“Neydi.? “ diye..
Erol Baþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.