GECENİN KARANLIĞI

GECENIN KARANLIÐI-5 EYLÜL- 2002-

Gecenin karanlýðýndan yýldýzlarý kýskanan
Çam kokulu yalçýn kayalý yüce daðlar
Yeþil vadilere hep tepeden bakarlar
Ne var ki binlerce yýldýr doruklarýný aþýndýran
Deli rüzgârlara karþý koyamadýlar
Var olduðu günden beri
Estiler, estiler, estiler hiç durmadan

Ýþte o daðlar bana benziyor yiðidim
Yýllardýr sitem rüzgârlarý aþýndýrdý baðrýmý
Benliðime yerleþip orda kaldýlar

Pamuk beyazý bulutlar
Gökyüzünde özgürce dolaþýrken
Bir fýrtýna koptu yiðidim perenk perenk oldular
Yýldýrýmlar ateþ kustu tepelerin üstüne
Þimþekler ufuklarý kamçýladý býkmadan usanmadan

Ýþte o beyaz bulutlar
Benim yüreðimdi yiðidim
Rüzgâr aldý dolu vurdu Mecnun gibi taþlandým
Ceylan gibi oklandým Kerem gibi ateþlendim
Feryadýmý duymadýlar

Þairleri kýskandýran þu kuþlarýn uçuþu var ya
Kanatlanýp gökyüzünde süzülürken
Yaratana þükran duyarlar
Ama gel gör ki zalim avcýlar
Vurdular kýydýlar kurþunladýlar

Ýþte o kuþlar benim gönlümdü yiðidim
Yuvasýndan aldýlar vurdular kýydýlar yaraladýlar
Yoruldum kaçamadým tükendim
Yine ben bende kaldým


Sosyal Medyada Paylaşın: