“ Hayat ertelemeye gelmez. Dem bu demdir, asýl olanda o demi iyi yaþamaktýr”
Doðruluk denen olgu mutsuzluðu yarattý Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým Gelen gün giden günü köþe bucak arattý Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým
Ufalandý umutlar sýrra karýþtý varým Hevesim kursaðýmda her daim kaldý yarým Gönül hanem virane ahu zar oldu kârým Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým
Sevdim yaratýlaný fýrsat vermedim kine Gönül adamý oldum doldum yüreðe tene Bu yolda feda ettim koskoca elli sene Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým
Dara düþen her canýn sofrasýnda aþ idim Yüreklerinde neþe gözlerinde yaþ idim Elin baðýna bahar kendime hep kýþ idim Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým
Eridi gitti yýllar sevgiye doyamadým Sýrtýmdan vuranlarý cem edip sayamadým Özüme cellât oldum kimseye kýyamadým Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým
Hüzün servise hazýr durur içimde demli Kurumaz göz pýnarým kirpiklerim hep nemli Darbe yiyen yürektir elbet olur sitemli Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým
IÞIK yerle bir oldu güvendiðim son kale Acýnýn gölgesinde umudu verdim yele Akýp gidiyor zaman ömür erdi finale Yaþamý öteleyip, ertelemekten býktým