Bazen sürülmüþ bir toprak anýmsatýyordu saçlarýný Uzadýkca uzayan, dalgalý ve yumuþak Bazen de bir aðacýn rüzgarda titreyen yapraklarý Tek baþýna, ürkek ve deðdiðinde kopacak
Bazen yüzün yüzüme vururdu ikindi güneþi sýcaklýðýnda Kýzýla çalan yanaklarýn ve dudaklarýn ýsýtýrdý içimi. Bazen de kýþýn avucumdaki kar oluverirdin Özenle topladýðým, atmaya kýyamadýðým ve üþüten ellerimi.
Bazen yaþlý bir kadýnýn bakýþlarýnda bulurdum seni Masum, donuk ve hayattan bezmiþ. Bazen de küçük bir çocuðun tebessümünde olurdun. Aniden ve sebepsiz.
Betimlenebilen ne varsa sendin ve sen herþeydin. Hayatýmda kim varsa yine sen ve sen herkesdin.
Yanýldýðýmý anladým herþeysiz ve herkessiz geçen günlerin ardýndan. Yanlýzlýk için sensizlik yetiyordu ve sen yoktun. Belkide sen tek birþeydin, belkide sadece aþktýn. Asla sahip olamadýðým sonuna aidlik eki koyamadýðým aþk.
Mademki sen aþktýn ve heryerde biraz sen vardýn. Mademki sana sahip olamýyordum ve aþkým diyemiyordum. O halde seni hatýrlatan herþeyi ve herkesi sevmeliydim.
Bugün sensizlik yanlýzlýðým deðil. Bugün sensizlik sadece aynadaki yansýmanýn kayboluþu. Bugün sensizlik Ömerin mutluluðu buluþu. Ömer Faruk Pekmanidar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Pekmanidar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.