Bir koyun sürüsüydük Bu ülkenin bereketli topraklarýnda Aðalarýn karnýný doyurmak için vardýk Ne kadar semirirsek o kadar et çýkardý.
Ben hiç koyun sürüsüne ait olamadým nedense Hep farklýydý hayallarým, umutlarým Otlamayý sevmezdim her çayýrda Gezerdim uçurum kenarlarýn da Zayýflarým diye korkardý aðalar besbelli Elinde coplar kovalarlardý ahýrýma.
Ama asilik vardý bir kez yüreðimde Yürü dediklerinde yürümezdim ileri Þöyle bir göz atardým etrafa deli deli Bazen de yoldan çýkardým çaktýrmadan Dolaþýr gelirdim yine geriye. Kucaðým da rengaren umutlarla.
Annem çok kýzardý bu huylarýma Kýzým aklýný baþýna devþir Bir hal gelecek baþýna, kurtlar var etrafta derdi. Ama içimde ki sesi susturamazdým Bu sürüye eþlik edip yaþayamazdým.
Kitaplarý severdim mesela Okuyunca baþka alemlere gittiðim Bir 12.Gezegen kitabýnda uzaya çýkar Tanrýlarýn Arabalarýn’da kendimi tanrý bulurdum Hz.Ýsa gibi merhem olurdum bazen yaralara Hz.Musa gibi çýkardým Tur daðýna Bazende Sefiller der aðlardým çayýrlarda.
Üzülürmüydüm koyun aklýmla bilmiyorum Bakardým etrafta ot yok hemcinslerim aç sefil Diklenirdim bu ülkenin sahibine korkmadan Dilim susmazdý dökülürdü hazinemden kelimeler Eþitlik derdim, adalet derdim Dövülür içeri týkýlýrdým bir zaman.
Babamýn ilk iþi bana baðýrmak olurdu Sen neden öbür arkadaþlarýn gibi deðilsin Býrak herkes elindekiyle yetinsin Sanane çevredekiler açmýþ, tokmuþ Senin karnýn tokmu sen ona bak Dön kýçýný yat.
Susardým içimde ki çýðlýklarý susturarak Ata’dýr der baþýmý eðerdim aðlayarak Bir zaman sessiz sessiz otururdum ahýrda Beynimi kurcalayan sorularý gömerdim Annemin yünlerinin arasýna Sýðýnýrdým çocuk olmanýn verdiði rahatlýða.
Diðer kýzlar gibi vaktimi iþ yaparak deðil Avare avare hovardalýkla geçirirdim Bazen de Reþat Nuri’nin kitaplarý geçerdi elime Þöyle güzel bir çift göze hemen gönlümü verir O beni sevmezse umursamadan döner giderdim Vesselam büyümeye çalýþýrdým merada..
Büyüdükçe baþka kýzlardan gördüm önce sevdayý Aðlayýp zýrlarlardý oðlan býrakýp gittiðinde Ýçim de bir nefret oluþurdu hem kýzlara hem oðlanlara Kýz aðladý diye gidip dövesim gelir Oðlan terketti diye de öldüresim.
Bir gün karþýlaþtým bir çimenlik de Kýzlarýn ilk aþk dediði zibidiyle Kalbimin ritmi deðiþti kara koyun gözlerinde Geldi öptü yanaðýmdan Gönlümü alýp koydu yan cebine Beni býrakýp gitti umursamadan.
Aðlamadým, defolsun gitsin dedim Her içimde bir sýzý duyuþumda güldüm inadýmdan Kalbimi kiraya verdim asýl sahibini buluncaya kadar Bir daha sevmem demedim, farklýydým ya diðer koyunlardan Ýlk hoþlandýðýma gel dedim yüreðime kurul Eskisinin yerine otur.
Bu kavgalar bitermiydi içimde bilmiyorum Ayný sürünün koyunlarý da olsak Farklý farklý düþüncelerde de olsak Bir tek gerçeðin hep farkýndaydým Günü gelince soluðum bir kasabýn askýsýnda asýlacaktý
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.