gül kurusu düþtü ellerime
ellerime ateþ oldu
yanmadý ellerim
sýzýlý bir yaraydý gitti içimden zaman
göl yeþili aktý gözlerimden
yeþil deðildi gözlerin
yeþim rengine doðru gitti
avuçlarýma damlayan kan
deki bana;gök mavi deðil inanýrým
inanýrým denizlerin daðlara varaçaðýna
martýlarýn karada yaþadýðýna da
söyleme aþkýn bir yalan olduðunu
karalarý mavi ettin içimde
yel esti yüzeme,deðip uslu ve sýcak
kesti ömrümü ikiye keskin býçak
býrak dedi, hatýra kalsýn mazi
bundan böyle güneþ baþka doðacak
ay baþka
gecenin karanlýðýnda
þimdi hep böyle günleri isterim
isterim ay her gece benle doðsun
bulunsun imkansýzlýklara çare
aþk vurulmasýn bir köhne köþede
sensizlik yerleþirse içime kurur
söyleyin kýzýl güller derilmesin
ne diken mani olmuþtur ne hain kurþun
kim inanýr ayný bülbülün bin kere öldüðüne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.