ATEŞ

An sendin

Her bir zerremde azalarým kan tükürürken hece hece
Alfabelerden içerim bilmediðim ne varsa
Çocuk özlemlerim kanar da fersah fersah kaçarým zamanýn paslý ellerinden
Sadece ben miyim kir pas içinde olan ATEÞ..!
Yoksa küf kokan bu þehre baþtan mý yenilmiþim



Oluk oluk içtiðim bir girdabýn zehrindeyim
Adýný her andýðýmda ikraha geldiðim aymazlarda
Yanlýþ zamanlarýn eþiðindeyim



Zaman ; o maðrur sultan
Sana lal oluþlarým mý desem
Baþtan yanýþlarým mý
Beyhude kanýþlarým mý
Ve yanlýþlarým , yanýlýþlarým mý
Kimliðini kaybetmiþ Züleyha bakýþlarým mý
Genzimdeki son yarayý sýzlatan



Kimbilir daha kaç zamanda tenhada hasret büyüteceðim ATEÞ...!
Kimbilir gözyaþlarým kaç kez daha gönlüme ihanet edecek de
Aynalara duyduðum kinim efkarýmla büyüyecek


Firkatinin odu yanarken bu þehirde
Takvimlerden çalmak istediðim sonbahar senmiþsin meðer
Yoksun diye yalnýzlýðýn kan kýzýlý gölgesiyle kol kolayým



Sana meftun bu yürek tebessümüne muhtaçken
Zamana býrakmak mý
Sen ki dualarýmýn hal bilmez yabancýsý ATEÞ..!
Ýçim kor olup yanarken susmak mý


Ardýn sýra gözyaþlarým yaðmur olup akarken
Firakýnýn ellerine mi tutunmalýydým
Yüklemsiz kalýþýmýn aðýtlarýnda
Giderken sularýda mý yakmalýydýn
Öfkesinden kabaran denizlere isyaným ATEÞ...!



Sosyal Medyada Paylaşın: