Kumdaki iz.
Sýrf kendimden nefret ettiðim için
hergün senin resmine bakýyorum.
Aynalarla aram bozuk.
bu sensiz sýfat pek çekilir gibi deðil.
Sýrf kendimden nefret ettiðim için
Hergün ezberimdeki numaraný aramamak için sapma sapan kiþileri arýyorum
Dokunamýyorum kimseye, artýk baþka tenleri kabul etmiyor ruhum
Þimdiyse o senin sevdiðin benimse saçma sapan diye kapattýðým þarkýlar varya...
Beni benden alýp götürüyor seninle kalan maziye,En çok onlarý dinliyorum.
Sýradan olmaya baþladým daha bir asabiyim ellerim titremeye baþladý,saçmasapaným.
Üç gün aðlar unuturum dediðim sensizlik üç ömürlük iz býrakmýþ bende.
Olmuyor iþte kumlara yazdýðým ismin gibi silinivermiyor içime kazdýðým ismin
Deðil dalga hortum çýksa ben silinsem sen silinmiyorsun.
Gülüþünü görmeyi denedim boþ bakan sýfatlarda,hatta çocuklarda.
Kimse senin gibi keskin,sivri ve ýþýl ýþýl gülemiyor.
Buz kesmiþ boþ bakan yüzlerden nefret ederdim ya
Þimdilerde yüzümde tebessüm gören yok.
Alýþtým mý sensizliðe,olmadý tabi.
Seni unutayým derken kendimi kaybettim.
Mehmet Kovancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.