Ehl-i Beyt’i dýþlayýp, her kestiðini yeme Ýmam Ali’ye karþý, ben biat ettim deme Allah emri farz varken, sen git resmen Yezid ol Müslüman say Yezid’i; bari Ýslam’ým deme.
Arkadaþým kardeþim, utanma varsa biraz (SAV) Peygamber soyuna bak, bakýp ta utan biraz Bak (SAV) Peygamber aðlýyor, kýzý için aðlýyor Ýki Torunu için, bilir daldaki kiraz.
Kerbela þahit buna, nur olup yaktý teni Yok, edip küfredenler, bak uyanýyor yeni Yezid’le bir oldular, camilere doldular Ya Allah sen bilirsin, kandýrmazlar seni.
Bütün evler mescittir, tüm kalpler Allah evi Ehl-i Beyt’i farz kýldýn; O’ki Peygamber evi Alevidir sevenler, Yezid’dir tüm sövenler Hüseyin þehit oldu, kalbi Allah’ýn evi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.